Մեր ազգին բաժին հասած այս արհավիրքը՝ ցեղասպանությունը, երբեք չի ջնջվի սերունդների հիշողությունից, քանի կա հայ ժողովուրդը, քանի կա Արարատ լեռը:

Կործանված ներկա ՝ ոն՞ց նայեմ ապագային ...

Եթե ինձ սովորեցրել ես վստահել քեզ, ուրեմն երբեք չդավաճանես:

Ու թեկուզ անցնի 1 500 000 տարի,ՀԱՅԸ ՉԻ ՄՈՌԱՆԱ,ՀԱՅԸ ՉԻ ՆԵՐԻ:

Անցյալի միակ դրական կողմն այն է , որ այն անցյալ է:

Որպեսզի մենք գնահատենք այն, ինչ ունենք, պետք է կորցնենք և գուցե էլ երբեք չգտնենք,չէ՞ որ մենք հաճախ չենք հասկանում, որ սիրում եք, բայց միշտ հասկանում ենք, որ սերն ավարտվել է:

Սիրված լինելուց դառնալ մենակ, ընդամենը մեկ քայլ է, մեկ բառ:

Եթե քեզ հարազատ մարդն օնլայն է և քեզ չի գրում, ուրեմն ինչ-որ մեկը նրա համար դարձել է ավելի հարազատ:

Բայց ես շուտով կլռեմ ու կանցնեմ, ու թե հանկարծ պատահմամբ դեմ առ դեմ ելնենք, չզարմանաս, եթե քեզ թվա, որ անծանոթ ենք մենք:

Ժամանակը մի հարված է, իր սլաքների ամեն մի հարվածով մի նոր քայլ է բերում դեպի դեռ չկարդացած մի նոր կյանքի էջ, որտեղ ամեն ինչ արագության մեջ կլանվում ու սուզվում է:

Ո՞րն է այն ճանապարհը, որն իմ անունն է կրելու: Ո՞րն է այն նեղ ուղին, որտեղ ինձ այնքան ազատ եմ զգալու, որ թռիչքից հետո անգամ վայրէջքն ինձ ցավ չի պատճառելու:

Դատարկությունը լցվում է սրտիս անոթներում ու խառնվում թաքնված հույզերիս հետ, որոնք արցունքներ թափելով՝ դալկացած դեմքս են շոյում:

Չեմ սիրում այն վայրկյանը, երբ հասկանում եմ, որ հուսալն արդեն անիմաստ է։

Երբ դժվար իրավիճակում եք, հիշում եք ինձ, օգնություն ակնկալում: Երբ ամեն ինչ կարգին է, անունս էլ չեք հիշում: Ատում եմ նման մարդկանց

Միշտ ուշացած ենք զղջում, երբ չարածն այլևս անելու հնարավորություն չունենք:

Քո '' կարոտում եմ ''-ը արդեն տեղ չկա դնեմ:Երբ կարոտում են, չեն ասում՝ գործում են:

Մարդը քանի մեծանում, այնքան ավելի հաճախ է ետ նայում իր անցյալին, իր պատանեկությանը:

Միշտ ուշացած ենք զղջում, երբ չարածն այլևս անելու հնարավորություն չունենք:

Եթե սերը չափվում է տառապանքի ուժով, ուրեմն, աշխարհում, իմ սիրուց ուժեղ սեր չի եղել:

Իմ սխալը եղավ այն - որ ես թողեցի ուրիշը դառնար ժպիտիտ պատճառը